Jak uczyć postaw ekologicznych od najmłodszych lat?

5 marca 2017

Naszym zdaniem dziecko, które od najmłodszych lat wie, jak należy dbać o środowisko naturalne, jest bardziej wrażliwe, ma większy szacunek do otaczającego świata i uczy się ponoszenia odpowiedzialności za swoje postępowanie. Wie, jak ma dbać nie tylko o siebie i własne zdrowie, ale też o to co wokół – psa, chomika, ogródek, kwiatek w doniczce. Staje się kimś bardziej świadomym i siebie i tego, co jest dookoła.

Dlatego jesteśmy niezwykle dumni z uczestników warsztatów ekologicznych Universee, którzy dzięki sprzyjającej pogodzie mogli nie tylko dokarmiać zwierzęta w Dąbrowie Górniczej, ale także obserwować ich zachowania w środowisku naturalnym. Przyniesione z domu przez dzieci śmieci, wspólnie posegregowaliśmy i przyczyniliśmy do ich recyklingu. Również niezwykłe eksperymenty z pastą słonia oraz znikającymi śmieciami zachwyciły dzieci i ich opiekunów. Warsztaty współorganizowaliśmy z naszym Partnerem – Wyższą Szkołą Biznesu w Dąbrowie Górniczej w ramach projektu dofinansowanego z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach.

Zdaniem Lubomira Domki w rozwijaniu świadomości ekologicznej młodego pokolenia, które w niedalekiej przyszłości ma decydować o losach planety Ziemi, ważne miejsce zajmuje rodzina, a w szczególności rodzice. Stanowią oni najwcześniejsze środowisko wychowawcze, pozwalają na zdobycie w naturalny sposób wiedzy o świecie oraz wspomagają uczenie się codziennych zachowań w stosunku do przyrody[1]. Badania przeprowadzone przez L. Domkę w 1998 r. wśród kilkuset rodziców w kilkunastu przedszkolach oraz szkołach podstawowych na terenach wiejskich oraz obszarze małych i średnich miast (Bydgoszcz, Gniezno, Rawicz, Swarzędz i Września), wykazały, że 53% rodziców uznało, że przedszkola przywiązują małą wagę do edukacji ekologicznej, przywiązując uwagę głównie do funkcji opiekuńczej. Badania wykazały, że rodzice uczniów szkoły podstawowej nie wykorzystywali dużej wrażliwości dzieci, ich plastyczności poznawczej do ukazania harmonijnej jedności człowieka ze światem przyrody, nie podkreślali jej bogactwa, różnorodności i potrzeby ochrony. Odpowiedzi rodziców wykazały również, że nie dążą oni do upodmiotowienia przyrody, wdrażania nawyków ochrony, opieki i pielęgnacji roślin i zwierząt. Zaledwie kilka procent respondentów wskazało, że ich dzieci zawieszają budki lęgowe dla ptaków i w zimie dokarmiają zwierzęta. Wyniki badań pozwoliły stwierdzić brak podstawowej wiedzy rodziców na temat funkcjonowania ekosystemów, przyczyn zagrożeń globalnych i lokalnych. Wyniki przeprowadzonych w środkowej Polsce badań wskazują na potrzebę inspirowania i pozyskiwania rodziców do aktywnej działalności na rzecz środowiska lokalnego oraz rozwoju ich świadomości ekologicznej równie mocno jak dzieci w wieku przedszkolny i wczesnoszkolnym[2].

        

[1] L. Domka (1998). Czy edukacja środowiskowa w Polsce zmierza w kierunku rozwoju zrównoważonego?, w: Dziecko w świecie przyrody i nauki, red. J. Solomon, S. Dylak, Warszawa: WSN, s.75.

[2] L. Domka (1998). Czy edukacja środowiskowa w Polsce zmierza w kierunku rozwoju zrównoważonego?, w: Dziecko w świecie przyrody i nauki, red. J. Solomon, S. Dylak, Warszawa: WSN, s.75-78.

Tagi: , , , , , , , ,